O A., ένας νέος 20 χρονών με επισκέφθηκε στο γραφείο με ιστορικό ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Η ψυχοθεραπεία τον βοήθησε να ελέγξει τα συμπτώματα αλλά πλέον μέρος της διαταραχής έχει επανέλθει.
Έχει επίμονες σκέψεις γύρω από το θάνατο. Φτιάχνει δραματικές εικόνες για το θάνατο των μελών της οικογένειας του ή και το δικό του. Οι σκέψεις αυτές τον πανικοβάλουν. Αναπνέει γρήγορα, έχει ταχυκαρδία, καθώς οι σκηνές αυτές περνάνε από το μυαλό του. Εικόνες ατυχημάτων, αίματος, ότι πέφτει από ύψος. Ό βραδιάζει, τόσο χειροτερεύουν αυτές οι σκέψεις.
Επίσης δεν έχει καλή μνήμη και συγκέντρωση
Σε σωματικό επίπεδο έχει αλλεργική ρινίτιδα. Είχε ακμή από την παιδική ηλικία την οποία την αντιμετώπισε αργότερα με λήψη ισοτρετινοίνης.
Έχει κάποιες ενοχλήσεις στο στομάχι, ιδίως αν φάει κάτι λιπαρό.
Στο ύπνο του βλέπει συχνά εφιάλτες. Το πρωί ξυπνάει συνήθως με πιάσιμο σε όλο του το σώμα και πολύ άσχημη διάθεση και ευερεθιστότητα
Του αρέσει πολύ το ψάρι και το αλάτι στο φαγητό
Είναι φιλόδοξος, τον ενδιαφέρει πολύ να πετύχει επαγγελματικά, οπότε εστιάζει εκεί την ενέργεια του, ενώ αντιθέτως οι σχέσεις με τους ανθρώπους δεν τον απασχολούν. Είναι κοινωνικός αλλά δεν έχει ουσιαστικούς φίλους. Υποτιμά τους άλλους, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο.
Αν κάποιος δεν του φερθεί όπως εκείνος πιστεύει ότι του αξίζει, τρέφει μίσος για εκείνον.
Αξιολογώντας το ιστορικό, δόθηκε η κατάλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία
Ένα μήνα μετά, ο Α. Δηλώνει τα εξής:
Έχει μεγάλη βελτίωση στον ύπνο. Δεν βλέπει τόσους εφιάλτες πλέον και το πρωί ξυπνάει ξεκούραστος και με καλή διάθεση. Έχουν μειωθεί σε κάποιο βαθμό οι σκέψεις για το θάνατο αλλά η μνήμη και η συγκέντρωση του εξακολουθούν να μην είναι καλές.
Συνεχίζεται η θεραπεία του και ο Α. έρχεται ξανά για τη δεύτερη επανεξέταση του και δηλώνει πως νιώθει πιο άνετα με τον εαυτό του. Το επίπεδο του άγχους του έχει πέσει. Είδε ελάχιστους εφιάλτες αυτό το διάστημα και ο ύπνος του εξακολουθεί να είναι βελτιούμενος. Ακόμα ωστόσο δε θέλει πολλές επαφές με του ανθρώπους.
Συνεχίζεται για ένα ακόμα μήνα η θεραπεία, οπότε ο Α. έρχεται ξανά λέγοντας πως νιώθει ακόμα μεγαλύτερη άνεση για τη ζωή. Οι αρνητικές σκέψεις έχουν μειωθεί κατά πολύ. Το αίσθημα μίσους για έναν καθηγητή που τον αδίκησε δεν υπάρχει πια. Σταμάτησε να αυτοτραυματίζεται, κάτι που δεν είχε αναφέρει ότι συμβαίνει. Η μνήμη και η συγκέντρωση του βελτιώθηκαν αρκετά. Και το σημαντικότερο, βρήκε φίλους με τους οποίους περνούσε καλά και έκανε πολλά πράγματα μαζί τους. Ένιωσε μάλιστα ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για εκείνον, τη χαρά.
Συνεχίζεται για ένα ακόμα μήνα η θεραπεία. O A. έρχεται για επανεξέταση λέγοντας πως έχει αρχίζει να βάζει και βραχυπρόθεσμους στόχους έτσι ώστε να βελτιώσει την καθημερινότητα του. Συνεχίζει να νιώθει πολύ καλά. Αισθάνεται πως κάτι ήταν άρρωστο μέσα του και πια θεραπεύτηκε. Δε θέλει να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση του. Δουλεύει, βγάζει τα πρώτα του χρήματα. Ξεκίνησε να γράφει ένα βιβλίο. Απολαμβάνει περισσότερο τη ζωή και την ηλικία του.
Πρόκειται για ένα περιστατικό χαρακτηριστικό του πως η ομοιοπαθητική θεραπεία κατορθώνει να διαπεράσει άμυνες και να λειάνει βαθιά τραύματα, και μάλιστα με τρόπο ήπιο και ανώδυνο για τον ασθενή, μεταφέροντας τον σταδιακά σε μία υψηλότερη κατάσταση υγείας τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχονοητικό επίπεδο
Ωραίο αρθρο….!! Κινεί το ενδιαφέρον για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί η ομοιοπαθητική θεραπεία…!
Μπράβο σταυριαννα είμαι περήφανος για σένα