Στον αγώνα μας να απαλλαγούμε από τον πόνο, να θεραπευτούμε, ξεχάσαμε τη θεραπεία του πλανήτη. Η Ομοιοπαθητική δεν είναι ολιστική μέθοδος μόνο επειδή λαμβάνει υπόψη το σύνολο των συμπτωμάτων του ατόμου που νοσεί. Είναι ολιστική και γιατί θεραπεύοντας βαθιά το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου, αφήνει ένα θετικό αποτύπωμα σε επίπεδο κοινωνίας, και μάλιστα με ένα τρόπο απολύτως φυσικό που δεν επιβαρύνει με ρύπους και τοξικά απόβλητα το περιβάλλον. Τι νόημα να είχε άλλωστε να θεραπευτούμε καταστρέφοντας παράλληλα τον πλανήτη; Ή πώς θα ήταν αυτό δυνατό όταν το νερό, η γη, ο αέρας μπαίνουν μέσα μας και αλληλεπιδρούν σε ένα αέναο κύκλο ανατροφοδότησης;
Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη μέθοδο θεραπείας που λαμβάνει υπόψη τα πάθη, τα τραύματα και τις πληγές του ατόμου, προσδίδοντας του έτσι το βάθος που του αξίζει. Και για μια πραγματικά οικολογική μέθοδο θεραπείας που λαμβάνει τις απειροελάχιστες φυσικές πρώτες ύλες που χρειάζεται χωρίς να διαταράσσει την ισορροπία του οικοσυστήματος.
Με σεβασμό στον άνθρωπο. Με σεβασμό στο περιβάλλον. Λες και τα δύο αυτά μπορούν να διαχωριστούν.
Όταν πρωτοδιδάχτηκα τις βασικές αρχές της Ομοιοπαθητικής εντυπωσιάστηκα από την ηθική και την ενότητα που πρέσβευε. Από τη μεγαλοσύνη της φύσης κάθε φυσικό προϊόν να είναι εν δυνάμει φάρμακο στην υπηρεσία της δικής μας θεραπείας. Και βέβαια συγκλονίστηκα από τον τρόπο που δρα, το νόμο των ομοίων. Έναν νόμο παντελώς αντίθετο με τη συνήθη τακτική των καιρών μας, να αντιστεκόμαστε στις καταστάσεις. Η Ομοιοπαθητική δε μας διδάσκει μόνο μια θεραπεία ήπια, που ενισχύει το ρεύμα της ζωής, χωρίς να καταπιέζει το σύμπτωμα. Μας διδάσκει μια ολόκληρη στάση ζωής όπου το να είμαστε ευέλικτοι στις προκλήσεις είναι πιο αποτελεσματικό από να τις πολεμάμε. Και το να χτίζουμε πάνω σ’ αυτό που ήδη έχουμε είναι πιο αποδοτικό από το να καταστρέφουμε.
Ασκώντας την Ομοιοπαθητική οχτώ χρόνια τώρα, μερικές φορές φτάνω να ξεχνώ τη μαγεία της. Φαίνεται πως συνηθίζει κανείς όταν κοιτά συχνά το “θαύμα”. Γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω τις τόσο όμορφες θεραπείες, που στο μυαλό πολλών φαντάζουν ανέφικτες.
Έτσι, ανάμεσα στα άλλα, η Ομοιοπαθητική αποκατέστησε την πίστη μου στη δύναμη του ανθρώπου να θεραπεύει τον εαυτό του. Κι ακόμα, στο ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ που διέπει την ανθρώπινη ύπαρξη, πέρα από τις πολύπλοκες βιολογικές διεργασίες. Και ίσως είναι αυτή η πίστη που λείπει πιο πολύ απ’ όλα στις μέρες μας.
Η Ομοιοπαθητική θεραπεύει τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά. Ανταμείβει με θεραπεία τη φύση για
την προσφορά της. Ενισχύει έτσι την πεποίθηση ότι ζούμε σε ένα φιλικό σύμπαν που μας προσφέρει όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε υγιείς. Και αυτό αν μη τι άλλο είναι ένα δώρο για την εποχή μας, όπου ο φόβος και ο πανικός διασπείρονται με μεγάλη ταχύτητα.
Αφήστε μια απάντηση