Το σύνδρομο του ευερέθιστο εντέρου, ή κοινώς σπαστική κολίτιδα, αποτελεί μια λειτουργική διαταραχή, όπου ο ρυθμός των συσπάσεων των μυικών ινών του εντερικού τοιχώματος διαφοροποιείται του φυσιολογικού. Πρόκειται για μία διαταραχή που θα εμφανίσει ένας στους πέντε ανθρώπους κάποια στιγμή στη ζωή του, η έναρξη συμβαίνει συνήθως μεταξύ των 20 και των 30 ετών, ενώ σε σχέση με τους άντρες, επηρεάζει διπλάσιο αριθμό γυναικών.
Τα κλασικά συμπτώματα του συνδρόμου είναι κοιλιακός πόνος, αίσθημα φουσκώματος, αέρια και διάρροια ή δυσκοιλιότητα, μερικές φορές με εναλλαγή των δύο.
Τα αίτια του συνδρόμου μπορεί καταρχάς να είναι κάποιες τροφικές αλλεργίες. Πολλοί ασθενείς παρατηρούν μια σύνδεση ανάμεσα σε κάποιες κατηγορίες τροφών και στο ευερέθιστο έντερο, καθώς η κατανάλωσή τους μπορεί να προκαλέσει πιο έντονα συμπτώματα. Υπάρχουν ενδείξεις για ένα πλήθος τροφών μεταξύ των οποίων τα μπαχαρικά, τα λίπη, τα φασόλια, το λάχανο, το κουνουπίδι, το μπρόκολο, τα γαλακτοκομικά, τα ανθρακούχα ποτά και το αλκοόλ.
Ακόμα, πολλές φορές ένα οξύ επεισόδιο γαστρεντερίτιδας μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση του συνδρόμου.
Το άγχος έχει, επίσης, αναγνωριστεί ως ένας κύριος επιβαρυντικός παράγοντας, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου παρατηρούν έξαρση των συμπτωμάτων σε περιόδους όπου βιώνουν αυξημένο στρες. Η επικοινωνία του εντέρου με τον εγκέφαλο αποτελεί πεδίο μεγάλης έρευνας στις νευροεπιστήμες.
Προβλήματα στο γάμο, ένταση στις σχέσεις με τους γονείς ή τα παιδιά, επαγγελματικές δυσκολίες, έντονο συναισθηματικό στρες κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, που αφορά είτε την απώλεια ενός γονέα (λόγω διαζυγίου ή θανάτου), είτε τη σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση, παρατηρούνται συχνότερα στους ασθενείς με ευερέθιστο έντερο.
Το ευερέθιστο έντερο αποτελεί μία από τις ελάχιστες διαταραχές όπου η Δυτική Ιατρική αναγνωρίζει δίχως αμφιβολία τη μεγάλη συμβολή που έχει το στρες. Το πεδίο του στρες είναι αυτό ακριβώς στο οποίο δρα η Ομοιοπαθητική, η οποία στοχεύει στην εξισορρόπηση των έντονων αντιδράσεων του οργανισμού σε στρεσογόνα ερεθίσματα.Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων φυσικής προέλευσης, στο πλαίσιο πάντα μιας εξατομικευμένης αγωγής, η οποία καθορίζεται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του πάσχοντα, τα ιδιαίτερα συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου, αναλυτικά καταγεγραμμένα, όπως και τους παράγοντες που μπορεί να τα επηρεάζουν. Βέβαια, σε όλες τις περιπτώσεις πεπτικών διαταραχών, παράλληλα με την ομοιοπαθητική θεραπεία, δίνονται και οι κατάλληλες συμβουλές διατροφής
Συνοπτικά παραθέτω ένα περιστατικό μου από το γραφείο.
Επρόκειτο για κυρία 45 ετών, η οποία είχε διαγνωστεί με το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου τα τελευταία 5 χρόνια. Αποφεύγοντας κάποιες τροφές, οι οποίες είχε παρατηρήσει ότι επιδείνωναν τα συμπτώματα της, είχε φέρει το έντερο της σε μία σχετική ισορροπία. Τους τελευταίους ωστόσο 6 μήνες, λόγω μεγάλου οικονομικού άγχους, τα συμπτώματα της είχαν επιδεινωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η ασθενής είχε κατά μέσο όρο 5-6 διαρροϊκές κενώσεις την ημέρα, είχε χάσει πολλά κιλά, ένιωθε εξαντλημένη και δεν υπήρχε κάποια τροφή που να μην την επιδεινώνει. Αφού λήφθηκε το πλήρες ιστορικό, όπου διερευνήθηκε το σημείο έναρξης της έξαρσης, τα συμπτώματα, η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας της ασθενούς, δόθηκε η κατάλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία. Το πρώτο διάστημα της θεραπείας μειώθηκε ο αριθμός των διαρροϊκών κενώσεων και με τη συνέχισης της οι κενώσεις απέκτησαν τη φυσιολογική τους σύσταση. Επίσης, η ασθενής παρατήρησε βελτίωση και σε ψυχολογικό επίπεδο. Αυτή ακριβώς είναι η ιδιαίτερη προσφορά της Ομοιοπαθητικής στο πεδίο της θεραπευτικής, το γεγονός δηλαδή ότι δρα εξισορροπιστικά τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή και το συναίσθημα του ατόμου.
Αφήστε μια απάντηση