Η Α. , ένα κορίτσι 9 ετών ήρθε στο γραφείο μου με τη μητέρα της τον Ιούλιο του 2017. Ήταν ένα παιδί ανοιχτόχρωμο, με καστανόξανθα μαλλιά, και κάποια παραπάνω κιλά για την ηλικία της. Το θέμα για το οποίο αναζήτησαν ομοιοπαθητική θεραπεία ήταν κάποιες ακροχορδόνες (μυρμηγκιές) που η Α. έίχε εμφανίσει τα τελευταία 2-3 χρόνια. Μάλιστα κάποιες τις είχε αφαιρέσει χειρουργικά αλλά είχαν εμφανιστεί νέες. Ήταν εντοπισμένες πάνω από το δεξί στήθος, στην κοιλιά ενώ κάτω από το δεξί γόνατο υπήρχε μία πολύ μεγάλη. Η Α. πρόσεχε να μην τις ακουμπάει, να μην τις χτυπήσει και την ενοχλούσαν πολύ. Πήρα ένα αρκετά εκτενές ιστορικό, αναφορικά με τη συμπεριφορά την Α. στο σχολείο και στο σπίτι, με την ανοχή της στο κρύο και τη ζέστη, τις διατροφικές της προτιμήσεις, το ατομικό της ιστορικό ασθενειών και το οικογενειακό της ιστορικό. Επίσης, παρατήρησα την αλληλεπίδραση της με τη μητέρας και τη μεγαλύτερη της αδερφή, η οποία είχε έρθει και εκείνη μαζί στο γραφείο ,κάτι που μου έδωσε πολύτιμη πληροφόρηση για τον χαρακτήρα του κοριτσιού. Αξιολογώντας συνολικά τις πληροφορίες κατέληξα στο ενδεικνυόμενο ομοιοπαθητικό φάρμακο και δόθηκε αγωγή για ένα μήνα. Στην πρώτη επανεξέταση είχε μειωθεί η μεγάλη μυρμηγκιά στο γόνατο και κάποιες μικρές είχαν εξαφανιστεί. Ακόμα, ο θυμός που συνήθως εξέφραζε απέναντι στην αδερφή της είχε κάπως μειωθεί και η σχέση τους ήταν λίγο καλύτερη. Πήρε θεραπεία για τον επόμενο μήνα. Στην δεύτερη επανεξέταση όλες οι μυρμηγκιές είχαν εξαφανιστεί ενώ η Α. ήταν πολύ πιο ευδιάθετη και ήρεμη. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της σωστής ομοιοπαθητικής, η βελτίωση τόσο στο σωματικό όσο και στο ψυχοδιανοητικό επίπεδο, που οδηγεί στην ανύψωση του συνολικού επιπέδου υγείας του ατόμου.
10 μήνες μετά την ολοκλήρωση της ομοιοπαθητικής θεραπείας οι ακροχορδόνες δεν έχουν εμφανιστεί ξανά.
Αφήστε μια απάντηση