Μερικές φορές δεν ακούμε.
Δεν ακούμε τον ξαφνικό πόνο, τον ανήσυχο ύπνο, τη μειωμένη διάθεση για ζωή.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή που χρειάζεται να ακούσουμε. Και αρρωσταίνουμε.
Όχι γιατί κάποιος θέλησε να μας τιμωρήσει. Ούτε γιατί κάναμε κάτι λάθος.
Αρρωσταίνουμε για να ακούσουμε καλύτερα.
Ο πόνος έχει την ιδιότητα να μας στρέφει μαγικά προς το σώμα μας. που συνήθως το αγνοούμε μες στην εξωτερικότητα της ζωής ή το απαξιώνουμε μπρος στη δύναμη του νου και τα θαυμαστά που μπορεί να πετύχει.
Βεβαίως χρειάζεται να θεραπευτούμε και αξίζουμε να έχουμε μία καλή υγεία. Αλλά χρειάζεται και να εστιάσουμε στο τι είναι αυτό που πρέπει να δούμε, που ως τώρα αγνοούσαμε και που μας αρρωσταίνει.
Η σωστή θεραπεία χρειάζεται να προχωράει χέρι χέρι με την αύξηση της εσωτερικής επίγνωσης
Ειδάλλως ίσως χάσουμε μια υπέροχη ευκαιρία να γνωρίσουμε πιο βαθιά τον εαυτό μας,
το ποιοι πραγματικά είμαστε, το τι πραγματικά θέλουμε.
Είστε έτοιμοι για αυτή την ευκαιρία;
Αφήστε μια απάντηση