Συχνά, οι άνθρωποι που έρχονται για ομοιοπαθητική θεραπεία είναι εκείνοι που έχουν διαγνωστεί με ένα ή περισσότερα χρόνια νοσήματα και ακολουθούν ήδη μια σειρά από φαρμακευτικές αγωγές. Επιλέγουν την ομοιοπαθητική είτε για να ρυθμίσουν ένα χρόνιο θέμα υγείας που παρά την αγωγή που παίρνουν επιδεινώνεται, είτε για ένα εντελώς καινούριο σύμπτωμα που εμφανίστηκε πρόσφατα και θεώρησαν καλύτερο να το αντιμετωπίσουν με μία φυσική μέθοδο θεραπείας.
Πόσοι όμως από εμάς τους ομοιοπαθητικούς θα αναρωτηθούν αν αυτό το νέο σύμπτωμα είναι πράγματι μια νέα εκδήλωση της διαταραχής του οργανισμού ή αν πρόκειται για μια ανεπιθύμητη δράση κάποιου από τα φάρμακα που ήδη λαμβάνει ο ασθενής;
Στην πρώτη περίπτωση ασφαλώς η ομοιοπαθητική μπορεί να επιδείξει τη θεραπευτική της δράση. Στη δεύτερη όμως όχι, καθώς η μόνη λύση είναι η διακοπή, η μείωση της δοσολογίας του εν λόγω φαρμάκου που προκαλεί την ανεπιθύμητη ενέργεια, ή η αντικατάστασή του.
Ως ανεπιθύμητη ενέργεια χαρακτηρίζεται κάθε μεταβολή της νοσολογικής κατάστασης ενός ασθενούς που οφείλεται στη λήψη συνήθους δόσης ενός φαρμάκου, προς μη επιθυμητή κατεύθυνση, είτε αυτή έχει σχέση με την προϋπάρχουσα νόσο είτε όχι.
Σύμφωνα με δεδομένα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, οι ανεπιθύμητες ενέργειες από φάρμακα καταλαμβάνουν μία από τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη των αιτίων θανάτου στις ΗΠΑ (4η έως 6η θέση), ενώ το κόστος νοσηλείας λόγω εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών, ανέρχεται στα 1,6 έως 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Παρακάτω αναφέρονται ενδεικτικά συχνότερες ή λιγότερο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες συχνά συνταγογραφούμενων φαρμάκων:
Tenormin: ατενολόλη, αντιυπερτασικό
βραδυκαρδία, αρρυθμίες, ζάλη, πονοκέφαλος, κρύα άκρα, οίδημα αστραγάλων,λαχάνιασμα ακόμα και σε ήπια άσκηση, δυσχέρεια στην αναπνοή, αλλαγές στη διάθεση, γαστρεντερικές διαταραχές, ξηροστομία, τριχόπτωση, κόπωση, ανικανότητα, διαταραχές ύπνου, άγχος, νευρικότητα
Atrost: ατορβαστατίνη, αντιχολινεστερασικό
διαταραχές μνήμης, σύγχυση, αύξηση των επιπέδων σακχάρου, μυική αδυναμία, ραβδομυόλυση, ίκτερος, ηπατίτιδα, νεφρική διαταραχή
Nexium: εσομεπραζόλη
ναυτία, πονοκέφαλος, ζάλη, γαστριναιμία, διάμεση νεφρίτιδα, άνοια, αναπνευστικές και γαστρεντερικές λοιμώξεις
Requip: ροπινιρόλη, αντιπαρκινσονικό
αυπνία, άγχος, ανησυχία, δυσχέρεια αναπνοής, ψευδαισθήσεις, ξηροστομία, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, ναυτία, ανορεξία, αίσθημα λιποθυμίας λόγω πτώσης της αρτηριακής πίεσης, αιφνίδιος ύπνος κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων μέσα στην ημέρα, ασυνήθιστες έντονες συμπεριφορές όπως αυξημένη σεξουαλική διάθεση ή και συμπεριφορά, ασυνήθιστη τάση για χαρτοπαιξία και τυχερά παιχνίδια
Arcoxia: ετορικοξίμπη, μη-στεροειδές αντιφλεγμονώδες
αύξηση αρτηριακής πίεσης, ζάλη, υπνηλία, πόνος στο στομάχι
Να σημειώσουμε ότι η πιθανότητα ανάπτυξης παρενεργειών βρίσκεται σε συνάρτηση με τα επίπεδα νεφρικής και ηπατικής λειτουργίας του ασθενούς, καθώς αυτά είναι τα δύο κύρια όργανα από τα οποία οι χημικές ουσίες αποβάλλονται από τον οργανισμό. Επίσης σημαντικό ρόλο έχει ο αριθμός των διαφορετικών φαρμακευτικών σκευασμάτων που καταναλώνονται καθώς ο μεγαλύτερος αριθμός τους αυξάνει τον κίνδυνο μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων αποτελούν μία πραγματικότητα. Όσο περισσότερο ενήμεροι είμαστε τόσο οι επαγγελματίες υγείας όσο και οι άνθρωποι που τα καταναλώνουν τόσο θα μπορούμε να κάνουμε πιο συνετή τη χρήση τους προς όφελος τους ασθενούς.
Αφήστε μια απάντηση