Συχνά, μετά το τέλος της πρώτης ομοιοπαθητικής συνεδρίας, ασθενείς που δεν είχε συμβεί να έχουν προηγούμενη επαφή με την ομοιοπαθητική, θα αναφωνήσουν: “Δεν το ήξερα ότι είναι σαν να πηγαίνεις σε ψυχολόγο!”.
Βέβαια, η ομοιοπαθητική συνεδρία διαφοροποιείται από την ψυχοθεραπευτική, όμως αυτός είναι ένας απλός τρόπος να εκφράσουν οι άνθρωποι την έκπληξη τους που η επίσκεψη σε έναν θεραπευτή για ένα ιατρικό θέμα καταλήγει να εμπεριέχει και διαστάσεις ψυχολογίας.
Η διαδικασία λήψης του ομοιοπαθητικού ιστορικού προσφέρει πολλαπλά οφέλη για τον θεραπευόμενο:
- Ικανοποιεί την μεγάλη ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να ακουστεί. Και μάλιστα από έναν ακροατή που είναι πλήρως συγκεντρωμένος σε εκείνον, που δεν τον κρίνει, αντιθέτως τον ακούει με προσοχή και ενσυναίσθηση. Αυτό από μόνο του έχει μεγάλη θεραπευτική αξία και σηματοδοτεί την έναρξη της θεραπευτικής πορείας του ασθενούς.
- Καθώς ο ασθενής περιγράφει με λεπτομέρεια τα συμπτώματα του, τα τοποθετεί χρονικά ως προς την έναρξη και την πορεία που ακολούθησαν και με τη βοήθεια των ερωτήσεων του θεραπευτή, εντοπίζει παράγοντες που μπορεί να έχουν θετική ή αρνητική επίδραση πάνω τους, όπως για παράδειγμα, μία συναισθηματική κατάσταση, ένα γεγονός, μία συγκεκριμένη τροφή, μία συνήθεια ή ένας περιβαλλοντικός παράγοντας. Έτσι, ο ίδιος ο ασθενής αποκτά μια πιο σαφή και καθαρή εικόνα του πώς, πότε και γιατί εμφανίζεται το σύμπτωμα.
Οι ερωτήσεις κατά τη διάρκεια του ιστορικού βάζουν τον ασθενή στη διαδικασία να θυμηθεί, να συνδέσει πληροφορίες που μέχρι τότε ήταν σκόρπιες μέσα του, να ξετυλίξει το μπερδεμένο ως τώρα νήμα της ασθένειας και να το τυλίξει ξανά, με τρόπο όμως πιο ομαλό αυτή τη φορά.
Να δει την ασθένεια από απόσταση και βέβαια τότε μόνο να μπορέσει να αντικρίσει το δικό του μέρος ευθύνης στην ανάπτυξης της. Να απεκδύσει την ασθένεια από τη δαιμονική της διάσταση, ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κακό που τον βρήκε, και να αναλάβει όποια δράση χρειάζεται προκειμένου να αποκαταστήσει την υγεία του.
Το ομοιοπαθητικό ιστορικό είναι τόσο εκτενές γιατί στοχεύει στη δημιουργία ενός όσο το δυνατό πιο πλήρους ψυχοσωματικού προφίλ προκειμένου να γίνει η επιλογή της κατάλληλης ομοιοπαθητικής αγωγής για το κάθε άτομο. Η θεραπευτική διαδικασία έχει ξεκινήσει ήδη με τη λήψη του ιστορικού και συνεχίζεται με τη λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Αφήστε μια απάντηση