To άρθρο μου αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Όμορφη Ζωή τον Οκτώβριο του 2017
Από την πρώτη στιγμή που τα παιδιά φτάνουν στη ζωή έρχονται αντιμέτωπα με μια σειρά από προκλήσεις, τις οποίες καλούνται να διαχειριστούν προκειμένου να επιβιώσουν.
Αρχικά βιώνουν το εξαιρετικά οστεογόνο γεγονός της εξόδου από τη μήτρα καθώς μεταβαίνουν από το ζεστό και ασφαλές περιβάλλον του αμνιακού σάκου σε ένα ψυχρότερο περιβάλλον όπου πλέον η ενότητα με τη μητέρα έχει διαρραγεί. Αυτό μάλιστα συμβαίνει με έναν αρκετά επώδυνο τρόπο, περνώντας μέσα από τον σκοτεινό, στενό και ασφυκτικό διάδρομο του κόλπου. Θα ακολουθήσουν διαδοχικά και άλλα τραύματα αποχωρισμού, όπως είναι η διακοπή του θηλασμού και στη συνέχεια η μετάβαση στο περιβάλλον του σχολείου.
Παρά τη δυσκολία που ενέχουν, όλα τα παραπάνω είναι τα αναμενόμενα στάδια που το κάθε παιδί πρόκειται να περάσει προκειμένου να δομήσει την προσωπικότητά του. Σε καθένα από αυτά τα στάδια το παιδί προσπαθεί από τη μια να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση και από την άλλη να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των αναγκών του μέσα στο νέο περιβάλλον.
Φανταστείτε όμως πόσο περιπλέκονται τα πράγματα όταν πέρα από αυτές τις προκλήσεις προσαρμογής, το παιδί καλείται να αντιμετωπίσει και έξτρα πηγές stress. Στο φυσικό επίπεδο μπορεί να να είναι μία μη πλήρης ή ανθυγιεινή διατροφή ή ακόμα η επιβάρυνση του οργανισμού του από αλόγιστη κατανάλωση χημικών φαρμάκων. Σε συναισθηματικό επίπεδο, ένα μη ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον που μπορεί να περιλαμβάνει συγκρούσεις μεταξύ των γονέων, παραμέληση του παιδιού, ή ακόμα και το γεγονός της απώλειας ενός οικογενειακού προσώπου.
Πώς αναμένουμε ότι θα διαχειριστεί η παιδική ψυχή τα πολλαπλά στρεσογόνα ερεθίσματα; Συνήθως το παιδί δε θα μπορέσει να εκφράσει τα συναισθήματα του στο βαθμό που τα βιώνει μέσα του, με αποτέλεσμα αυτά είτε να σωματοποιούνται και να εκφράζονται ως ασθένεια, για παράδειγμα δυσκοιλιότητα, άσθμα, εκζέματα, συχνές αμυγδαλίτιδες ή ωτίτιδες, είτε να παραμένουν στο ψυχοδιανοητικό επίπεδο και το παιδί να αναπτύσσει έντονους φόβους, δυσκολίες προσαρμογής, μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προβλήματα στην κοινωνικοποίηση του κ.α
Σίγουρα το βασικότερο στοιχείο που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει υγιώς είναι η αγάπη. Ωστόσο, κάποιες φορές το κόστος της προσαρμογής μπορεί να είναι δυσανάλογα μεγάλο για την παιδική ψυχή. Διατυπώνεται εκείνη τη στιγμή ένα αίτημα για βοήθεια που όμως το παιδί δε μπορεί να εκφράσει με λόγια. Οι γονείς οφείλουν να είναι σε εγρήγορση ώστε να του παρέχουν τη στήριξη που χρειάζεται και να το προστρέξουν σε θεραπεία.
Η Ομοιοπαθητική αποτελεί πολύτιμο σύμμαχο στο μονοπάτι της ενδυνάμωσης και αποκατάστασης την υγείας των παιδιών, καθώς χρησιμοποιεί φυσικά φάρμακα που δεν επιβαρύνουν τον αγνό οργανισμό. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα έχουν τη δυναμική να εξισορροπήσουν τις δυσαρμονίες τόσο στο σωματικό όσο και στο ψυχονοητικό επίπεδο και να επαναφέρουν στα παιδιά τα επίπεδα χαράς και ζωτικότητας που αξίζουν να έχουν.
Αφήστε μια απάντηση