Ομοιοπαθητική και Αλλεργικές Παθήσεις

Ο όρος αλλεργία περιλαμβάνει μια σειρά παθολογικών καταστάσεων, όπου ο οργανισμός εκδηλώνει υπερευαισθησία σε κάποιες ουσίες από το περιβάλλον. Η αλλεργική ρινίτιδα, το αλλεργικό άσθμα, η κνίδωση και η αναφυλακτική αντίδραση αποτελούν ένα μονάχα μέρος της λίστας των αλλεργικών παθήσεων. 1.5 περίπου εκατομμύριο Έλληνες και περισσότεροι από 150 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πλήττονται από μία αλλεργική νόσο ενώ αναμένεται αύξηση του ποσοστού τα επόμενα χρόνια.

Η συμπτωματολογία της αλλεργικής πάθησης είναι αποτέλεσμα διεργασιών που επιτελούνται στο ανοσοποιητικό σύστημα-τον αμυντικό μηχανισμό του σώματος εναντίον των βλαπτικών ουσιών. Το σώμα ενός ατόμου με αλλεργική πάθηση αναγνωρίζει ως βλαπτικές ορισμένες ουσίες που αποκαλούνται αλλεργιογόνα. Μολονότι οι ουσίες αυτές είναι αβλαβείς για τους περισσότερους ανθρώπους, πυροδοτούν αλλεργικές αντιδράσεις μέσα στο ανοσοποιητικό σύστημα του συγκεκριμένου ατόμου και προκαλούν τα κλασικά συμπτώματα των αλλεργικών αντιδράσεων-οίδημα των ιστών του σώματος, φτέρνισμα, συριγμό, βήχα και άλλα συμπτώματα.

Η γύρη, κάποιες τροφές ή άλλες ουσίες από το περιβάλλον που μπορούν να δράσουν σαν πιθανά αλλεργιογόνα, δεν αποτελούν όμως τα αίτια της διαταραχής. Το βαθύτερο αίτιο της αλλεργικής αντίδρασης βρίσκεται στη διαστρέβλωση της ανοσιακής αντίδρασης.

Η Ομοιοπαθητική θεραπεία με έναν ομοιοπαθητικό στην Αθήνα στοχεύει στην αυτορύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος έτσι ώστε να αρθεί η υπεραντίδραση που αναπτύσσει απέναντι σε ουσίες κατά τα άλλα απολύτως ακίνδυνες.

Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων φυσικής προέλευσης στο πλαίσιο πάντα μια εξατομικευμένης αγωγής, η οποία καθορίζεται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του πάσχοντα, τα συμπτώματα της αλλεργίας του, αναλυτικά καταγεγραμμένα, όπως και τους παράγοντες που μπορεί να τα μεταβάλουν.

Χαρακτηριστικά παραθέτω συνοπτικά ένα περιστατικό μου από το γραφείο:

Επρόκειτο για μία κυρία 59 ετών με χρόνια αλλεργική κνίδωση. Τα τελευταία 5 χρόνια εμφάνιζε χρόνιες εξοιδήσεις σε διάφορα σημεία του σώματος, που της προκαλούσαν έντονο κνησμό και αίσθημα καύσου.

Παρά το γεγονός ότι είχε αποκλείσει κάποιες κατηγορίες τροφών που συνδέονται με την κνίδωση, και έκανε χρήση αντισταμινικά και κορτιζονούχων σκευασμάτων, συνέχιζε να έχει επεισόδια, ειδικά όταν υπήρχε αυξημένη ζέστη στο περιβάλλον.

Αφού λήφθηκε το πλήρες ιστορικό όπου διερευνήθηκε το σημείο έναρξης της νόσου, τα συμπτώματα της κνίδωσης, η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας της ασθενούς, δόθηκε η κατάλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία. Το πρώτο διάστημα μειώθηκε η ένταση των συμπτωμάτων σε κάθε επεισόδιο και στη συνέχεια μειώθηκε και η συχνότητα των επεισοδίων. Με τη συνέχιση της θεραπείας η βελτίωση σταθεροποιήθηκε και πλέον η ασθενής έχει σπάνια επεισόδια κνίδωσης.

Το παραπάνω είναι ένα ακριβές παράδειγμα του πώς το ζητούμενο στη θεραπεία των αλλεργικών παθήσεων είναι η μεταβολή της ανοσολογικής αντίδρασης του οργανισμού και όχι η καταστολή των συμπτωμάτων που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα της υπερευαισθησίας.